دستت رامیگذاری روی مرزی ترین نقطه وجودت

یک حس گمشده آهسته شروع میکند به جوانه زدن…

سلام می کنی چشمت مست تماشای گنبد طلا میشود…

بو می کشی تا ریه هایت پر شود از عطر حضور نگاه مهربان

امام رضا و احساس تازگی اندیشه های خسته ات را فرا میگیرد…

زیر لب زمزمه می کنی یا ضامن آهو یا غریب الغربا حواست به من هست؟

دلت را جا گذاشتی در حرم و گره اش زدی به ضریح امام رضا…

حاجی آنطور درخودت رفته ای دلم غصه اش میشود …سرت را بالا بگیر… به چه می اندیشی؟ از چه دلگیری؟ … راستی حاجی ! قبلا ها یه عده ای میگفتند شماها رفتید بجنگید که چه بشود؟ خودتان خواستید ،خودتان هم شهید شدید آن وقتها جبهه میگرفتم و جوابشان را میدادم. حالا خودمانیم حاجی، بینی و بین الله رفتی که چه بشود؟ رفتی که آزادی داشته باشیم؟ رفتی که عده ای مانتوهایشان روز به روز تنگ تر و روسری هایشان روز به روز کوچکتر شود؟ رفتی که ماه محرمی هم پارتی بگیرند و جشن های آنچنانی؟ رفتی که عده ای دختر و پسر به هم که میرسند دست بدهند و اگر ندهند به هم بگویند عقب مانده ؟ حاجی جان ؛ جای پلاکت را این روزها زنجیرهای قطور گرفته ! جای شلوار خاکی ات را شلوارهای پاره پوره و چاک چاک گرفته (که به زور پایشان نگهش میدارند)!

مبارزه باتکبر

بزرگترین مشکل انسان در راه تهذیب، تکبر و

خودخواهی است . لذا عرفا در مبارزه بااین معضل

بزرگ از روش های مختلف استفاده می کردند.

علی آقاقاضی وقتی سبزیجات می گرفت ، گوشه

عبایش می پیچید وباهمان حالت درکوچه وبازار

حرکت می کرد و از اصاله القیافه درست کردن

در وری می جست واین چنین متواضعانه زندگی

می نمود وبرای همین نیز به مقامات عالیه دست

 یافته بود.

اسوه عارفان /گفته ها وناگفته ها درباره

مرحوم سید علی آقا قاضی /ص114

مبارزه باتکبر

بزرگترین مشکل انسان در راه تهذیب، تکبر و

خودخواهی است . لذا عرفا در مبارزه بااین معضل

بزرگ از روش های مختلف استفاده می کردند.

علی آقاقاضی وقتی سبزیجات می گرفت ، گوشه

عبایش می پیچید وباهمان حالت درکوچه وبازار

حرکت می کرد و از اصاله القیافه درست کردن

در وری می جست واین چنین متواضعانه زندگی

می نمود وبرای همین نیز به مقامات عالیه دست

 یافته بود.

اسوه عارفان /گفته ها وناگفته ها درباره

مرحوم سید علی آقا قاضی /ص114